“Αν ενδιαφερόταν πραγματικά για την μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα θα έπρεπε να είχε κάτι να συνεισφέρει, ως “καλός γείτονας”, στην προσπάθεια της χώρας μας στο να ξεπεράσει την οικονομική κρίση της…
Η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου ΚΑΙ της μουσουλμανικής μειονότητας, άλλωστε, “δεν πρόκειται να πέσει από τον ουρανό”: χρειάζεται ανάπτυξη.
Ούτε για επενδύσεις ακούσαμε όμως τίποτα, ούτε για οικονομική συνεργασία…
“ Για Μια Νέα Βιομηχανική Πολιτική ”
Παράλληλα, αν έρχεσαι να μιλήσεις για “φιλία” μεταξύ των δύο χωρών, κύριε Ερντογάν, οφείλεις να δώσεις σε αυτήν έννοια έμπρακτο περιεχόμενο και στο επίπεδο μείωσης των αναγκαίων αμυντικών δαπανών…
Πούντο κι αυτό;
Δεν άκουσα ούτε κουβέντα, από καμία πλευρά, για την ανάγκη παράλληλης μείωσης των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δαπανών…
Ούτε για την καλύτερα συντονισμένη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών…
Ούτε για οτιδήποτε ουσιαστικό που θα έδινε κάποιο περιεχόμενο στην λέξη “φιλία”..
Με δυο λόγια: Η διπλωματία του Ερντογάν αποδείχτηκε ξεκάθαρα παλιομοδίτικη και νέτα βερμπαλιστική: φτιαγμένη αποκλειστικώς για εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία..
Το ζήτημα όμως είναι άλλο…
Εμείς γιατί δεχτήκαμε να τον σιγοντάρουμε σε αυτήν την ανούσια λογική;
Και γιατί δεν αντιπροτείναμε κάτι γόνιμο;
Δεν καταλαβαίνω τι θετικό προσδοκούσε η ελληνική πλευρά από την πρόσκληση Ερντογάν…
Αν έως αύριο δεν έχει γίνει απολύτως σαφές ποιο ήταν το προσδοκώμενο όφελος (δεν το βλέπω…), νομίζω πως θα είναι ανόητος όποιος δεν κάνει αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση για αυτήν την πρωτοβουλία…
Τόσα ευαίσθητα θέματα ανακινήθηκαν, βγάλαμε τον Ερντογάν από την διεθνή διπλωματική απομόνωση, χωρίς κανένα όφελος για την Ελλάδα…
Τι να πω;”
