Καταστάσεις ολιγοπωλίων έχουμε στην Ελλάδα, αρκετές, δυστυχώς…
Την νόθευση του ανταγωνισμού δεν μπορείς να την πολεμήσεις, όμως, τόσο με “αστυνομικά μέτρα” όσο με την περαιτέρω επέκταση του ανταγωνισμού…
Εδώ είναι η λύση…
Νέες ιδιωτικές επιχειρήσεις, με νέες επενδύσεις που θα σπάσουν τα ολιγοπώλια, ελκυόμενες και αξιοποιώντας τις υψηλές τιμές της αγοράς, για να τις ρίξουν στην συνέχεια…
Αυτές αναζητούμε…
Φυσικά και ο καταναλωτής πρέπει να γίνει και πιο “ευαίσθητος” στρεφόμενος σε υποκατάστατα προϊόντα και υπηρεσίες, όπως τα λέμε, κάθε φορά που βλέπει τιμές που του φαίνονται υπερβολικές…
Δεν πρέπει να λειτουργεί παθητικά, πρέπει να μάθει να προστατεύει το πορτοφόλι του απέχοντας από ανόητες για τον ίδιο αγορές…
Οσο για τα ολιγοπώλια που συζητάμε, αυτά σπάνε οριστικά μόνον όταν εισέλθουν στον κλάδο νέοι καινοτόμοι παίκτες, μεγάλοι και μικροί…
Ευτυχώς αυτό είναι μια “παγκόσμια συνήθεια” του καπιταλισμού αλλιώς θα είχαμε οδηγηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες σε “παγκόσμια μονοπώλια”…
Αλλά ΔΕΝ, όπως βλέπετε…
Φυσικά ΔΕΝ υποστηρίζω την παντελή απουσία του κράτους από το έλεγχο των ολιγοπωλιακών καταστάσεων, κάθε άλλο…
Αλλά υπογραμμίζω πως ΠΟΤΕ η “αστυνομία” και ο “αυστηρός έλεγχος” δεν φέρνει την υγεία στην οικονομία, παρά μόνον η αύξηση και η επέκταση του ανταγωνισμού και της καινοτομίας…
Μην πιστεύετε λοιπόν σε γλυκερές αυταπάτες…
Η ανάπτυξη της υγιούς και δυναμικής επιχειρηματικότητας είναι η λύση και τίποτα άλλο…
