Όπως το υποστήριξα και σε ένα πρόσφατο άρθρο μου (γραμμένο σε συνεργασία με τον υποψήφιο διδάκτορα μου Δημοσθένης Χατζηνικολάου), με τίτλο «Mutations of the emerging new globalization in the post-COVID-19 era: beyond Rodrik’s trilemma» και το οποίο δημοσιεύθηκε στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό «Territory, Politics, Governance» (στο τέλος της ανάρτησης μπορείτε να βρείτε την παραπομπή), οι διαρθρωτικές αλλαγές που παρατηρούνται σε επιμέρους κοινωνικοοικονομικές διαστάσεις και αλληλοεξαρτώμενα χωρικά επίπεδα -ΚΑΙ εξαιτίας της πανδημίας…- επιταχύνουν την ανάδυση μίας νέας φάσης παγκόσμιας διακυβέρνησης…
Προηγούμενες προσεγγίσεις φαίνονται πλέον ανεπαρκείς στο να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε την “νέα σελίδα” που ήδη έχει ξεκινήσει να γράφεται…
Ειδικότερα, οι BRICS (Βραζιλία-Ρωσία-Ινδία-Κίνα-Νότιος Αφρική), δεν πρέπει πλέον να γίνονται αντιληπτές ως “εξαιρετικές περιπτώσεις” αλλά ως κεντρικοί συμμετέχοντες που είναι ΕΞΙΣΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ για την προώθηση μίας περισσότερο ισόρροπης και αειφόρου αναπτυξιακής προοπτικής για τους λιγότερο αναπτυγμένους κοινωνικοοικονομικούς σχηματισμούς αλλά και τη σταθερότητα ολόκληρου του παγκόσμιου κοινωνικοοικονομικού συστήματος…
Με δυο λόγια, καιρός είναι όλοι να αρχίζουν να βλέπουν τα πράγματα μέσα από ένα “νέο πρίσμα”…
Και, ΚΥΡΙΩΣ, δεν είναι εποχή για απλουστεύσεις και αφορισμούς…
*** Ο Δρ. Χάρης Βλάδος είναι Λέκτορας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο αντικείμενο των «Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων», στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών (Τέως Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης)
