Δεν τα βγάζουμε απο την φαντασία μας…
Δυστυχώς…
Ο JAMES K. GALBRAITH είναι κάτοχος της έδρας Government/Business Relations Lloyd M. Bentsen, Jr. στο LBJ School of Public Affairs του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν.
Έχει γράψει οκτώ βιβλία και εκατοντάδες άρθρα τόσο για ακαδημαϊκά όσο και για γενικού ενδιαφέροντος περιοδικά…
Αυτός ήταν το “δεξί χέρι” του ΓιάΝης…
Να λοιπόν τι γράφει, στο βιβλίο του…
“«Σχέδιο Β»
Αδημοσίευτο προηγουμένως, Ιούλιος 2015. Ο Γιάνης με απέτρεψε να το δημοσιεύσω για δύο λόγους: λόγω της ρευστής πολιτικής κατάστασης κατά την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων και τη συνθηκολόγηση της κυβέρνησης, και λόγω του ότι θεωρούσε ότι το κείμενο απέβλεπε κάπως στην αυτοδικαίωση μας. Είχε δίκιο και στα δύο σημεία· δημοσιεύω το κείμενο εδώ ως μία σύνοψη των βασικών ζητημάτων που αντιμετώπισε η ομάδα του «Σχεδίου Β».
Γνωρίζω τον Πολ Κρούγκμαν σαράντα χρόνια. Διαφωνούμε περιστασιακά, αλλά στα περισσότερα ζητήματα είμαστε σύμμαχοι· είμαστε και προσωπικοί φίλοι. Τον θαυμάζω και εμπιστεύομαι την κρίση του. Κι εκείνος γνωρίζει που βρισκόμουν –κατά διαστήματα, ομολογουμένως– τους τελευταίους πέντε μήνες.
Οπότε πως είναι δυνατόν να γράφει κάτι σαν κι αυτό, χωρίς να μου στέλνει ένα email για να το επιβεβαιώσει;
«Κατά τα φαινόμενα ο Τσίπρας αφέθηκε να πειστεί, πριν από κάποιο χρονικό διάστημα, ότι η έξοδος από το ευρώ ήταν εντελώς αδύνατη. Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε καν προετοιμάσει κάποιο σχέδιο έκτακτης ανάγκης για παράλληλο νόμισμα (ελπίζω να διαπιστώσει ότι αυτό είναι λάθος).»
Δύο λάθη σε δύο προτάσεις. Πως το ξέρω; Εγώ ήμουν το «Σχέδιο Β».
Σε μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στο New Statesman, ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας Γιάνης Βαρουφάκης αποκάλυψε την ύπαρξη ενός «πολεμικού συμβουλίου» στο υπουργείο:
«Είχαμε μια μικρή ομάδα, ένα ‘’πολεμικό συμβούλιο’’ μέσα στο υπουργείο, από περίπου πέντε άτομα που έκαναν τα εξής: επεξεργαστήκαμε θεωρητικά, στο χαρτί, ό,τι θα έπρεπε να γίνει [για να προετοιμαστούμε για την περίπτωση ενός Grexit]. Αλλά είναι άλλο να το κάνεις αυτό σε επίπεδο 4-5 ατόμων, και τελείως διαφορετικό να προετοιμάσεις τη χώρα γι’ αυτό. Για να προετοιμάσεις τη χώρα πρέπει να ληφθεί απόφαση σε ανώτερο επίπεδο, κι αυτή η απόφαση ουδέποτε ελήφθη.»
[…]
Ανάμεσα στα ζητήματα που εξετάσαμε ήταν οι έλεγχοι κεφαλαίων, οι υποσχετικές (scrip) ή παράλληλο νόμισμα και πλήρης έξοδος από την Ευρωζώνη. Ανάμεσα στις δυσκολίες που συζητήσαμε ήταν το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε χιλιάδες λιμάνια εισόδου και εξόδου –κάθε μαρίνα της χώρας· το ζήτημα πως θα διανέμονταν οι υποσχετικές και σε ποιους, ηλεκτρονικά ή σε χαρτί· το πρόβλημα της εκτύπωσης χαρτονομισμάτων· το ερώτημα πόσο θα διαρκούσαν τα αποθέματα καυσίμων· η ασφάλεια καταστημάτων και σούπερ μάρκετ· και κατά πόσο έπρεπε να πληρωθούν οι φαρμακευτικές εταιρείες.
Σκεφτόμασταν πώς λειτουργούν οι συντάξεις, πώς χρησιμοποιούνται τα ΑΤΜ, κατά πόσο μπορούσες να εξηγήσεις στον ελληνικό λαό τα IOU και αν μπορούσες να εκδώσεις IOU και κατόπιν, τελικά, να μην αποχωρήσεις από το ευρώ.
Πιστεύω ότι καλύψαμε τα περισσότερα θέματα αρκετά καλά,
από τις συμφωνίες για προμήθειες έως την κατάσταση έκτακτης ανάγκης,
την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τις καίριες προμήθειες και υπηρεσίες…”
(Απόσπασμα από τις σελίδες 228-232 του βιβλίου: James K. Galbraith (2016) Καλώς όρισες στη μαρτυρική αρένα: Μαρτυρία μιας Ευρώπης που, καταστρέφοντας την Ελλάδα, αυτό-καταστρέφεται, Εκδόσεις Πατάκη)…)
Οι άνθρωποι ήταν, είναι και θα είναι επικίνδυνοι…
Και το γνωρίζουμε…
