Επιχειρηματική ευφυΐα είναι η ικανότητα προσαρμογής στην αλλαγή
“ Τι σημαίνει προσαρμοστικότητα ”
“ Το «νέο» μπαίνει πάντοτε στην ζωή μας ως μια απόπειρα προσαρμογής, στις αλλαγές που αντιμετωπίζουμε. Και εδώ βρίσκεται ίσως η κρισιμότερη ικανότητα κάθε «φορέα δράσης», κάθε «παίκτη» στον κόσμο μας:
Στην ικανότητα προσαρμογής του, στην προσαρμοστικότητα του. Και φαίνεται αδύνατον να αμφισβητήσει κάποιος, τόσο την άποψη του Κάρολου Δαρβίνου, πως δεν είναι τα πιο δυνατά είδη που επιβιώνουν ή τα πιο έξυπνα, αλλά αυτά που ανταποκρίνονται καλύτερα στις αλλαγές, όσο και την άποψη του Stephen Hawking, πως η ευφυΐα είναι, τελικώς, η ικανότητα προσαρμογής στην αλλαγή…
Στρατηγική μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σε συνθήκες κρίσης:
Η προσέγγιση STRA.TECH.MAN
“ Για Μια Νέα Οικονομική και Βιομηχανική Πολιτική ”
Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί, είναι αναγκασμένοι να προσαρμόζονται στις αλλαγές του περιβάλλοντος τους. Κάθε ένας έχει, φυσικά, τον ιδιαίτερο «φυσιολογικό» ρυθμό του και «φυσιολογικά» όρια στην «αφομοίωση» των αλλαγών. Αλλά όλοι είναι υποχρεωμένοι να ανταποκρίνονται στην αλλαγή, να την αντιμετωπίζουν και να την αφομοιώνουν, ώστε να επιζήσουν και να αναπτυχθούν.
Βέβαια, όσοι οργανισμοί δεν καταφέρνουν να προσαρμοστούν έγκαιρα, εξαφανίζονται… Οι νόμοι της προσαρμοστικότητας λοιπόν, συχνότατα, δεν είναι καθόλου «ευγενικοί» και ελαστικοί. Και οι ρυθμοί των αλλαγών που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι, συχνά, εκρηκτικοί…
Οι οργανισμοί κάθε είδους, ζωικοί οι ανθρωπογενείς, οφείλουν λοιπόν να αντιλαμβάνονται έγκαιρα και να ανταποκρίνονται με ταχύτητα και ακρίβεια στις αλλαγές που σημειώνονται γύρω τους αλλά και μέσα τους. Πρέπει να έχουν ικανότητες για αποτελεσματική ανταπόκριση στην αλλαγή, δηλαδή για αποτελεσματική καινοτομία, ώστε να κατορθώνουν να αφομοιώνουν και να απαντούν κατάλληλα σε αυτές τις αλλαγές…
Τελικώς, η ικανότητα προσαρμογής είναι το μοναδικό έγκυρο εισιτήριο επιβίωσης…
Κι όμως, στις μέρες μας, πολύ συχνά, η ουσιώδης έννοια της προσαρμοστικότητας παραγκωνίζεται ή παρερμηνεύεται και παραποιείται…
Είναι αλήθεια πως ένα από τα βασικά κριτήρια που χρησιμοποιώ, πάντοτε, για να «αξιολογήσω» έναν οργανισμό ή έναν άνθρωπο, είναι η «τοποθέτηση» του απέναντι στις έννοιες της αλλαγής και της προσαρμογής. Και είναι επίσης αλήθεια πως δύσκολα μπορώ να συνεννοηθώ με ανθρώπους που δεν κατανοούν την αναγκαιότητα της προσαρμοστικότητας. (βλ Παράθεμα)
Παράθεμα
…Θυμάμαι ακόμα την εικόνα ενός επιχειρηματία ο οποίος είχε έλθει να με συμβουλευτεί, πάνε πάνω από δεκαπέντε χρόνια πλέον, και αφού εξέτασα τα δεδομένα που αφορούσαν την επιχείρηση του, του συνέστησα να βάλει τα πράγματα κάτω και να τα ξαναδεί εξ’ αρχής, διότι όπως εκτιμούσα χρειάζονταν βαθιές αλλαγές και προσαρμογές στην στρατηγική του. Τον θυμούμαι, λοιπόν, πως μου είχε απαντήσει, τότε, ευθέως:
«Σιγά, υπερβάλλεις. Εγώ κατέβηκα νέος από το χωριό, χωρίς δραχμή στην τσέπη κι έφτιαξα μια μικρή αυτοκρατορία. Θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω, έτσι όπως ξέρω να το κάνω και θα συνεχίζω να βγάζω λεφτά και να πλουτίζω. Απλά τα πράγματα…»
Φυσικά, θα είχε δίκιο, αν…
Αν δεν άλλαζε, βέβαια, το περιβάλλον.
Και το εξωτερικό περιβάλλον της επιχείρησης του, αλλά και η ίδια η επιχείρηση του, στο εσωτερικό της περιβάλλον (λιγότερο ή περισσότερο συνειδητά και σχεδιασμένα).
Έλα όμως που αλλάζει το περιβάλλον μας, θέλουμε δεν θέλουμε, αγαπητοί μου.
Και μάλιστα, κάποιες φορές, ραγδαία, μη- αναστρέψιμα και στο βάθος του: Αλλάζει δομικά, όπως εξηγήσαμε προηγουμένως.
Και, τότε, απαιτείται δραστικός ανασχηματισμός, συνολική ανασύνθεση, σε όλα τα επίπεδα, και στον τρόπο που σκεφτόμαστε και στον τρόπο που δρούμε…
Χ. Βλάδος (2016), Στρατηγική Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, σε Συνθήκες Κρίσης: Η προσέγγιση STRA.TECH.MAN, ΚΡΙΤΙΚΗ
Επίσης, πόσες φόρες έχω δει ανθρώπους αλλά και επιχειρήσεις ολόκληρες απέναντι στο κάλεσμα της προσαρμογής να το αντιλαμβάνονται μονάχα ως ένα αυταρχικό πρόσταγμα που καλεί, απλώς, σε συμμόρφωση. Μα πόσο λάθος κάνουν…
Η αναγκαία προσαρμοστικότητα από την πλευρά κάθε επιτυχούς πρωτοβουλίας – επιχειρηματικής και κάθε άλλης…- επ’ ουδενί δεν έχει «εξ’ ορισμού», έναν και μόνο, παθητικό χαρακτήρα. Επουδενί δεν σημαίνει, κατ’ ανάγκη, υποτάσσομαι ή/και μιμούμαι με αυτόματο τρόπο κάποιο προδιαγεγραμμένο «πρότυπο». Όχι, προσαρμογή δεν σημαίνει αναγκαστικά συμβιβάζομαι, χαμηλώνω το κεφάλι και ακολουθώ σιωπηλά τον «ανώτερο νόμο».
Εντελώς αντίθετα, στα μάτια μου, η δυναμική επιχείρηση δεν πρέπει να προσαρμόζεται μονάχα «παίζοντας σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού» αλλά οφείλει να προσπαθεί «να τους μετασχηματίσει» σκοπεύοντας στο μελλοντικό της όφελος. Και εδώ βρίσκεται το βαθύτερο νόημα και ο πλούτος της καινοτομίας: στην ενεργητική προσαρμοστικότητα.
Και είναι αλήθεια πως δεν χρειαζόμαστε, πλέον, μονάχα την παθητική προσαρμογή και προσαρμοστικότητα. Δηλαδή, όχι μονάχα την προσαρμογή του ακόλουθου, του μιμητή και του αντιγραφέα του «αρχηγού του κοπαδιού».
Χρειαζόμαστε, αντίθετα, μια πραγματικά ενεργητική προσαρμογή, σε παγκόσμια κλίμακα.
Την διάχυση της προσαρμογής του δημιουργικού και του ρηξικέλευθου.
Αυτήν του πρωτοπόρου που θα βρει το κουράγιο να πάει ακόμα και «κόντρα» στους υφιστάμενους «κανόνες του παιχνιδιού» και θα καταφέρει να συμμετάσχει, κατ΄ αυτόν τον τρόπο, ενεργητικά στην αλλαγή των «κανόνων του παιχνιδιού» που θα αντιμετωπίσει στο μέλλον.
Διότι, από τους καλύτερους τρόπους για να καταφέρνεις
να μην σε εκπλήξουν οι αυριανοί κανόνες
είναι να τους έχει φτιάξει ΚΑΙ εσύ, μαζί… ”
Στρατηγική μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σε συνθήκες κρίσης:
Η προσέγγιση STRA.TECH.MAN
“ Για Μια Νέα Οικονομική και Βιομηχανική Πολιτική ”
