Για όσους νοιώθουν “έκπληξη”…
Για την σημερινή Αμερική και για όλα τα υπόλοιπα…
Μόλις 11 χρόνια πριν…
Η ακατάπαυστα μετεξελισσόμενη φύση του παγκόσμιου καπιταλισμού…
Αναμφίβολα, η έγκυρη και ισορροπημένη κατανόηση της δυναμικής της παγκοσμιοποίησης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί, πρώτα από όλα, το ξεπέρασμα της στατικής ή επαναληπτικής αντίληψης της πραγματικότητας, στην οποία οι περισσότεροι από εμάς έχουν επί μακρόν εμποτιστεί.
δρ Χάρης Βλάδος
Η δυναμική της παγκοσμιοποίησης και οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα (2006) εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ
Απαιτεί το θεωρητικό απεγκλωβισμό από τις επιφανειακές αποτυπώσεις και τα συγκυριακά συμπτώματα της έντονα κυμαινόμενης διεθνούς οικονομίας, απαιτεί την εμβάθυνση σε έναν ιστορικό και ολιστικό τρόπο προσέγγισης της σύνθετης δυναμικής που συνέχει και κινητοποιεί ολόκληρο το σύγχρονο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Απαιτεί, στο βάθος, μια νέα γενιά πολιτικής οικονομίας: μια αυθεντικά εξελικτική οικονομική θεωρία.
Και αυτό γιατί, στην πραγματικότητα, οι κανόνες της δυναμικής της παγκοσμιοποίησης διαμορφώνονται και αναδιαμορφώνονται στην βαθύτερη ποιοτική σύσταση τους συνεχώς, μέρα με την μέρα, βήμα-βήμα, σημείο-σημείο, περνώντας από το ένα λειτουργικό επίπεδο της στο άλλο.
Κάτω από την επιφάνεια, οι ίδιοι οι παράγοντες δράσης οι οποίοι συνδημιουργούν την παγκοσμιοποίηση (τα κράτη, οι επιχειρήσεις, οι χωρικά προσδιορισμένοι κοινωνικοί σχηματισμοί, σε τοπικό, εθνικό, διεθνές, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο) είναι πάντοτε -σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό- υποκείμενοι στην δύναμη των μετασχηματιζόμενων κανόνων της. Συγχρόνως, αυτοί οι ίδιοι οι παράγοντες δράσης, δεν σταματούν ούτε στιγμή, την προσπάθεια αναδιατύπωσης και μετασχηματισμού αυτών των κανόνων, επιδιώκοντας την βελτίωση της σχετικής θέσης τους μέσα στο παγκόσμιο παιχνίδι.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, συνδημιουργώντας, την παγκοσμιοποίηση, συνδημιουργούνται εξελικτικά και συμμεταβάλλονται ποιοτικά και οι ίδιοι οι συντελεστές δημιουργίας της.
Η εξελικτική διαδικασία της παγκοσμιοποίησης που τους συνέχει, ενώνοντας το συνολικό με το επιμέρους, δεν παύει να αναπαράγεται κυκλικά –για την ακρίβεια, σπειροειδώς ανελικτικά, σαν ένα γιγάντιο σπιράλ που εκτείνεται στο άπειρο- και χωρίς καμία διακοπή.
Τίποτα μέσα σε αυτήν την διαδικασία δεν είναι ταυτοτικά επαναληπτικό ή απολύτως προδιαγεγραμμένο. Και έτσι τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει αμετάβλητο μέσα στην δυναμική της παγκοσμιοποίησης: ούτε και αυτή η ίδια ως περιέχουσα των υπολοίπων πραγματικότητα.
Και στην ουσία, η δυναμική του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος μπορεί να γίνει αντιληπτή ως μια συνεχής διαδικασία μετάλλαξης. Μια διαδικασία η οποία δεν καθηλώνεται στα πλαίσια ενός ποιοτικά αμετάβλητου καθεστώτος πραγμάτων.
Και γι αυτό, κάθε προσπάθεια διατύπωσης ενός δήθεν τελειωτικού και κορεσμένου προσδιορισμού των οριστικών κανόνων λειτουργίας της παγκόσμιας οικονομίας, είναι κατ’ ανάγκη, κάθε φορά, καταδικασμένη, σε αποτυχία”
