1. Υψηλή ευφυΐα …
2. Ισχυρή φιλοδοξία …
3. Υπομονή, επιμονή και προσαρμοστικότητα …
4. Αντισυμβατικό πνεύμα, πρωτότυπη οπτική και διάθεση ανάληψης ρίσκου …
5. Προσήλωση στον στόχο, ακόμα και σε επίπεδα εμμονής κάποιες φορές …
6. Καλή αντίληψη των απαιτήσεων και των αλλαγών του εξωτερικού περιβάλλοντος τους και των “αγορών” τους …
7. Ρεαλιστική αντίληψη των δυνατών σημείων αλλά και των αδυναμιών τους …
8. Ικανότητα συνεχούς βελτίωσης, ενίσχυσης των γνώσεων και των ικανοτήτων τους και κάλυψης των κενών τους …
9. Καλή διαχείριση των περιορισμένων πόρων τους …
10. Προσήλωση στο μακροπρόθεσμο και ανθεκτικότητα απέναντι στο συγκυριακό …
11. Κατανόηση των αναγκών του “πελάτη”- και κυρίως του “σημαντικού πελάτη” …
12. Σχετικά απαξιωτική αντίληψη των “μικρών χαρών” της ζωής έναντι των “μεγάλων οικοδομών” της …
13. Επαρκώς καλλιεργημένη την ψευδαίσθηση πως η ζωή είναι πολύ μεγάλη ώστε να έχεις την πολυτέλεια να επενδύσεις ένα σημαντικό κομμάτι της, σκοπεύοντας στην καταξίωση μέσα από τα επιτεύγματα σου …
Θα μπορούσα να γράψω και αρκετά ακόμα αλλά ξαναδιάβασα το 13…
Και για να καταλήξω και σε δυο συμπεράσματα…
Α. Οι καλοί επιχειρηματίες και οι γόνιμοι ερευνητές μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους και διαφέρουν, επίσης, τόσο πολύ από τους κακούς επιχειρηματίες και τους νωθρούς ερευνητές …
Β. Μια σύγχρονη κοινωνία για να πάει μπροστά χρειάζεται μεγαλύτερη ποσότητα από το πρώτο είδος ανθρώπων και λιγότερο από το δεύτερο, άρα το θέμα της ΔΕΝ πρέπει να είναι μόνον το αν είναι “τεμπέλικα” τα διδακτορικά της αλλά και το πόσο “εργατική” είναι και η επιχειρηματικότητα της …
Γ. Πολύ χρήσιμοι είναι αυτοί που έχουν δει το βουνό και από τις δυο πλαγιές του …
Το τελευταίο το έγραψα διότι ένα επίσης κοινό χαρακτηριστικό των καλών επιχειρηματιών και των παραγωγικών διδακτόρων είναι και η “δημιουργική αλαζονεία” : με πληρωμένο το εισιτήριο, φυσικά …
