Α. Δεν έχεις πολύ μυαλό και ισχυρή δημιουργικότητα…
Β. Δεν έχεις επαρκείς γνωστικές βάσεις…
Γ. Δεν έχεις την διάθεση να πιέσεις -συχνά σε αφόρητο βαθμό…- την προσωπική σου ζωή και να χάσεις πολλές καθημερινές απολαύσεις, για πολλά πολλά χρόνια…
Δ. Δεν έχεις την αντοχή να υπομείνεις μια πολυετή διαδικασία επένδυσης, συνεχούς οικοδόμησης, αμφιβολίας και αναστοχασμού, η οποία συνήθως καταλήγει και στην ριζική επανανακάλυψη του εαυτού σου…
Ε. Δεν έχεις το κουράγιο να γκρεμίζεις κάτι στραβό που έφτιαξες και να ξεκινάς, γεμάτος θλίψη, από την αρχή…
ΣΤ. Δεν έχεις επαρκή ανεξαρτησία από οικογενειακές και κοινωνικές υποχρεώσεις, ώστε να μπορείς να αφιερωθείς ολοκληρωτικά στην έρευνα σου για πολλές, αρκετά μεγάλες, περιόδους…
Ζ. Δεν έχεις την δύναμη να υπομένεις την καθημερινή αξιολόγηση από ένα κάρο συναδέλφους επιστήμονες, καθηγητές, εκδότες και ριβιούερς επιστημονικών περιοδικών και ένα πλήθος άλλα “στραβόξυλα” και, κυρίως, από τον ίδιο σου τον -όλο και πιο απαιτητικό..- εαυτό…
Η. Δεν θεωρείς φυσιολογικό να ξυπνάς στις τρεις τα χαράματα για να σημειώσεις πάνω σε ένα μπλοκάκι κάτι που είδες στο όνειρο σου και το οποίο νομίζεις πως είναι κρίσιμο για την συνέχιση της διδακτορικής σου έρευνας…
Θ. Δεν έχεις την τύχη να βρεις κάποιον -το ίδιο τρελό σαν και σένα- που να αποφασίσει να είναι δάσκαλος, προστάτης, τροφός και οδηγός σου σε αυτήν την σκληρή περιπέτεια…
Τα λοιπά, για όσους μάθανε να μιλάνε για ποδόσφαιρο από την εξέδρα και χωρίς να έχουν καν κλωτσήσει – ούτε καν μυρίσει… – ποτέ το “τόπι”…
