Σήμερα αποφάσισα να παίξω ένα αθώο παιχνίδι με τον εαυτό μου…
Είπα να κάτσω να παρακολουθήσω τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα στην ΔΕΘ με τα μάτια ενός νεαρού φοιτητή οικονομολόγου. Να με βάλω, δηλαδή, κατά κάποιον τρόπο σε μια θέση που βρισκόμουν πριν από κάμποσα χρόνια για να δω πως θα μου φανούν τα λόγια του αρχηγού της αντιπολίτευσης, να δω αν τελικά θα με κέρδιζε σαν νέο άνθρωπο…
Πρώτα τον άκουσα να μιλάει για την Θεσσαλονίκη και για το μετρό της που αργεί και είπε πως έχει γίνει πλέον “ανέκδοτο” και τότε τον θυμήθηκα να το «εγκαινιάζει» όταν ήταν πρωθυπουργός, με τυπωμένους μουσαμάδες.
Χαμογέλασα αλλά δεν πτοήθηκα. Δεν πειράζει είπα…
“ Για Μια Νέα Οικονομική και Βιομηχανική Πολιτική ”
Μετά τον άκουσα να λέει πως μετά από 4 χρόνια που άλλαξε η κυβέρνηση η Ελλάδα είναι πλέον μια “αγνώριστη χώρα” για τους κατοίκους της.
Παραξενεύτηκα, τι να εννοεί;
Είπε πως η χώρα γύρισε πίσω στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων. Σκέφτηκα τότε πως εδώ και 3 χρόνια ζούμε μέσα σε πανδημίες και τώρα και σε παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο κι όμως δεν γονατίσαμε. Κι εγώ άλλωστε πήρα και κάποια επιδόματα όσο το μαγαζί που δούλευα ήταν κλειστό αλλά και φέτος το καλοκαίρι δεν τα πήγα κι άσχημα στην δουλειά καθώς πρώτη φορά είδα και τόσα πουρμπουάρ από τους τουρίστες που εξυπηρέτησα.
Σκέφτηκα, βέβαια, πως δεν μιλούσε για μένα, αλλά για άλλους. Αλλά οκ, δεν πειράζει…
Μετά είπε πως όλα γίνονται για να συνθλιβεί το “αναιμικό κοινωνικό κράτος” μας. Εντάξει, δίκιο είχε, αναιμικό και πολλές φορές κουραστικό και αναποτελεσματικό είναι, ναι. Συχνά αλλήθωρο και καταχρηστικό παραμένει.
Αλλά τι να συνθλιβεί; Πάντα έτσι δεν ήταν; Και επί της κυβέρνησης του ρωμαλέο και αποτελεσματικό ήταν; Χαμογέλασα και πάλι…
Μετά είπε κάτι για “κομματικό κράτος” και θυμήθηκα πως κάμποσοι συμφοιτητές μου της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ είχαν βολευτεί σε ένα “πρόγραμμα” επί της πρωθυπουργίας του σε κάτι υπηρεσίες στο δήμο που είχε κερδίσει το κόμμα.
Αλλά και τι έγινε; Δεν πειράζει…
Στην συνέχεια μίλησε για την ανισότητα που πληρώνει η νέα γενιά και της κάνει την ζωή “αβίωτη”. Σκέφτηκα τον εαυτό μου. Η ζωή μου είναι αβίωτη; Όχι. Δύσκολη είναι, ναι. Γιατί πλουσιόπαιδο δεν είμαι. Το παλεύω όμως. Όπως και όλοι οι φίλοι μου και η κοπέλα μου το ίδιο, δηλαδή. Σπουδάζουμε και δουλεύουμε και τσοντάρουμε καμία φορά και στις οικογένειες μας, ακόμα, αν χρειαστεί. Αλλά ευτυχώς να πληρώνουμε δίδακτρα για το πανεπιστήμιο δεν έχουμε. Έχουμε και τα νιάτα και τα όνειρα μας που μας ζεσταίνουνε.
Δύσκολη ζωή ναι. Αλλά όχι και αβίωτη, ε;
Μετά μίλησε για τις μάχες που έδωσε όταν κυβερνούσε. Σημασία για αυτόν είπε πως είχαν τα συμπεράσματα, και όχι τα αποτελέσματα.
Και μου θύμισε αυτό που λέμε στους φίλους μας όταν είναι απογοητευμένοι από κάποια αποτυχία τους, για παρηγοριά…
“ Για Μια Νέα Οικονομική και Βιομηχανική Πολιτική ”
Μετά μίλησε για “βαρβαρότητα” και για “αυτοκτονία” και για την ανάγκη για άμεσες κάλπες, αλλά δεν θυμήθηκα να είχε κάνει πρόσφατα πρόταση μομφής στην κυβέρνηση στην βουλή…
Στην συνέχεια είπε για “ερείπια” και για “καταστροφή” που άφησε πίσω της η παρούσα κυβέρνηση και σκέφτηκα που τα ακριβώς τα είδε τα ερείπια, στην σημαντική μείωση της ανεργίας τα τελευταία χρόνια ή στην εντυπωσιακή αύξηση του ΑΕΠ τον τελευταίο χρόνo;
Μετά ανάλυσε κι για ένα τεράστιο οικονομικό πρόγραμμα διακυβέρνησης με 6 άξονες και «ράγες»…
Στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης μίλησε για κρατικοποίηση της ΔΕΗ. Θυμήθηκα πως επί των ημερών του η ΔΕΗ ήταν δημόσια. Αλλά πήγαινε ντουγρού στην χρεοκοπία και σώθηκε στο τσακ από την νέα κυβέρνηση…
Πρότεινε και την θέσπιση ανώτατου συντελεστή κέρδους στην παραγωγή ενέργειας στο 5%. Αλλά δεν μας είπε πως θα αναγκάσει τον επενδυτή να συνεχίζει να επενδύει ώστε να αυξάνει την προσφορά ενέργειας που τόσο έχουμε ανάγκη με 5% κέρδος και με 10% σχεδόν εισαγόμενο πληθωρισμό…
Να μπαίνει μέσα δηλαδή; Ανόητος είναι;
Μετά μίλησε για ένα κάρο μειώσεις στην φορολογία και μετά για ένα τεράστιο κύμα κρατικών επιδομάτων.
Μα πως; Μειώνεις τα κρατικά έσοδα και αυξάνεις τα κρατικά έξοδα, αλλά ποιος θα το καλύψει το έλλειμα; Νέα κρατικά δάνεια, νέο μνημόνιο σε μερικά χρόνια, δηλαδή;
Μετά μίλησε και για αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή και θυμήθηκα τι μας έλεγε ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο για την πληθωριστική καταιγίδα που κράτησε δεκαετίες στην ελληνική οικονομία στο παρελθόν εξαιτίας αυτής της ΑΤΑ («Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή» του 1982 του Αντρέα Παπανδρέου) …
Μετά μίλησε και για την στήριξη του κοινωνικού κράτους. Έκανε λόγο για την “συντονισμένη προσπάθεια διάλυσης του κοινωνικού κράτους” από την παρούσα κυβέρνηση.
Που την είδε την διάλυση τα τελευταία χρόνια; Τόσες προσλήψεις έγιναν, τόσα επιδόματα δόθηκαν και δίνονται. Δεν τα πήρε είδηση;
Μίλησε και για τον “απαράδεκτο” νόμο Χατζηδάκη που στην πράξη το μόνο που έκανε ήταν να φέρει και στην Ελλάδα το σοβαρό και κοινωνικά ευαίσθητο εργασιακό πλαίσιο που εφαρμόζεται και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ- και πληρώθηκα κι εγώ με αυτόν για πρώτη φορά και τις υπερωρίες μου, ε;
Τα άκουσα όλα…
Δεν άκουσα τίποτα για ένα πραγματικά καλύτερο μέλλον για την γενιά μου.
Δεν άκουσα για την ανάγκη χτισίματος με υπομονή και ρεαλισμό μιας σύγχρονης Ευρωπαϊκής δημοκρατικής κοινωνίας, με περισσότερες ευκαιρίες για όσους προσπαθούν, μια κοινωνία με αξιοκρατία, μια κοινωνία βιώσιμη, ανταγωνιστική και προσαρμοστική, μια κοινωνία με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, με κλιματική ευαισθησία και ενεργειακή αυτοδυναμία, με μεγαλύτερη ασφάλεια και πρόοδο. Μια χώρα και μια κοινωνία που δεν θα διώχνει την νεολαία της…
Είχα ξεκινήσει την ακρόαση μου με καλή διάθεση. Κατάληξα με θλίψη και προβληματισμό. Ακόμα και στον «ρόλο» του νέου δεν είδα κάτι βάσιμο να με ελκύσει. Λόγια παχιά άκουσα, τραβηγμένα επίθετα, καταστροφολογία και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, δυστυχώς…
Όχι, ούτε οι νέοι είναι ηλίθιοι κ. Τσίπρα…
Οι νέοι θέλουν αλήθειες, πρώτα από όλα…
Που δεν τις άκουσα…
“ Για Μια Νέα Οικονομική και Βιομηχανική Πολιτική ”
