Ο Κυριάκος Μητσοτάκης για μια ακόμα φορά δεν υπόκυψε στην άκρατη και ασυλόγιστη παροχολογία που τον καλεί σύσσωμη η αντιπολίτευση εδώ και δυο χρόνια, ευτυχώς…
Μεταξύ άλλων αρκετά καλό, μάλιστα, μου φάνηκε το μέτρο για την μείωση της φορολογίας στην περίπτωση συγχώνευσης μικρομεσαίων επιχειρήσεων (παρότι θεωρώ πως ως μέτρο μόνο του ΔΕΝ αρκεί για την αναδιάταξη και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας αυτών των επιχειρήσεων…)…
Λήφθηκε η απόφαση απορρόφησης, τελικώς, από τον προϋπολογισμό του προβλεπόμενου πληθωριστικού κύματος, για να μην πέσει στην πλάτη των πολιτών, άμεσα…
Άμεσα…
Δικαιολογημένη και η αισιοδοξία για το 2021 και 2022…
Εφικτό υπό συνθήκες και το +5,9% ονομαστικά στο ΑΕΠ μας για φέτος (να δούμε βέβαια και τον πληθωρισμό στο τέλος του έτους, για να διαπιστώσουμε την πραγματική αύξηση…)
Ισορροπημένο μίγμα πολιτικής, τελικώς, σε ένα “γήπεδο” που η κυβέρνηση ξεκάθαρα “προηγείται στο σκορ”…
Και ξέρει να το κρατήσει αυτό το “σκορ”…
Τα πιο δύσκολα φαίνεται να μεταφέρονται για παρακάτω, όπου από το 22 και μετά η ανάγκη γρήγορου μαζέματος των ελλειμμάτων θα αποτελέσει, χωρίς αμφιβολία, πολύ δύσκολο “αγώνισμα”…
Έτσι ή αλλιώς όμως, μέσα στα δύσκολα 2 πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του ΚΜ έχουν γίνει, αναμφίβολα, πολλά θετικά βήματα…
Έργο ολόκληρης 4ετίας, να λέμε την αλήθεια…
Μονάχα πολιτικά κοντόθωροι και ιδεολογικά αλλήθωροι αυτό μπορούν να το αμφισβητήσουν, προσπαθώντας να κάνουν εύκολη αντιπολίτευση…
Δεν μπορώ να τους παρακολουθήσω…
Βέβαια, προσωπικά, θα ήθελα περισσότερες πρωτοβουλίες για το κρίσιμο ζητούμενο του γρήγορου εκσυγχρονισμού, της αύξησης της καινοτομικότητας και της εξωστρέφειας του παραγωγικού μας ιστού…
Την αποφασιστική τροχοδρόμηση της απόλυτα αναγκαίας “μεταμόρφωσης” ολόκληρου του παραγωγικού κινητήρα της χώρας, σε όλους τους κλάδους της οικονομίας μας, για να καταφέρουμε τραβήξουμε γρήγορα μπροστά σε ορίζοντα δεκαετίας…
Με την παροχή ΚΑΙ της αναγκαίας γνώσης -που τόσο λείπει σε όλα τα επίπεδα, δυστυχώς- για την βελτίωση των δομών και των επιδόσεων και του δημόσιου και του ιδιωτικού μας τομέα…
Το άνοιγμα, τελικώς, νέων συστηματικών καναλιών διοχέτευσης των “άυλων” εκείνων πόρων που είναι απολύτως αναγκαίοι στην οικονομία μας για την δραστική στρατηγική της αναδιάρθρωση, την συστηματική τεχνολογική της ενίσχυση και την ουσιώδη διαχειριστική της βελτίωση…
Οι χρηματοδοτικοί πόροι και η μείωση της φορολογίας δυστυχώς ΔΕΝ φτάνουν για το αναζητούμενο άλμα, σύμφωνα με την συνολική οπτική μου…
Χρειάζονται ΚΑΙ ΑΛΛΑ στοιχεία που λείπουν, δυστυχώς, έντονα…
Βέβαια, κατανοώ πως ένας τέτοιος προσανατολισμός ίσως να “έσπαγε πολλά αυγά”, σε μια πολύ κρίσιμη εποχή…
Ίσως δεν είναι ακόμα η ώρα…
Δεκτόν…
Προσωπικά διαθέτω υπομονή ως την στιγμή της αναγκαίας “ομελέτας”…
Διότι, ακόμα και να αργήσει αυτή κάπως, γνωρίζω πως είναι απολύτως αναγκαία…
Και άφευκτη…
*** Ο Δρ. Χάρης Βλάδος είναι Λέκτορας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο αντικείμενο των «Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων», στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών (Τέως Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης)
