Το “ Συνδρομο Μερκελ ”

Η Γερμανία με κάποιο τρόπο πρέπει να ξεφύγει από τα μερκελικά της σύνδρομα και να πάψει να αντιστέκεται στην έκδοση νέου ευρωομόλογου. Δεν είναι εύκολο, 16 ολόκληρα χρόνια Καγκελάριος ήταν η Άνγκελα …

…και, όλα αυτά τα χρόνια, η (πάντα συντηρητική) εξωτερική πολιτική τής Γερμανίας έφτασε να γίνει πολιτική τού “για να δούμε τι λέει και ο Πούτιν.”



Αν δεν ενισχυθεί η ασφάλεια της ΕΕ με αφορμή όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία, δεν ξέρω πότε στην ευχή μπορεί να ενισχυθεί. Ήδη χάθηκε μία καλή ευκαιρία το 2014 με την Κριμαία. Αν χαθεί και τώρα (ενώ υπάρχει και το προηγούμενο της έκδοσης ευρωομολόγου για την πανδημία), τότε την επόμενη φορά το κόστος θα είναι πάρα πολύ μεγαλύτερο από το σημερινό και πιθανότατα δεν θα μετριέται σε ευρώ, αλλά σε ανθρώπινες ψυχές.

Ειδικά για την γεωπολιτική της Γερμανίας επί Μέρκελ, βάζω εδώ ένα μικρό κομμάτι από ένα άρθρο μου στο οποίο αναλύω την ηγεσία της από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης:

( Από το άρθρο “ Είναι η Μέρκελ μεγάλη Ευρωπαία ηγέτις; ”, 25/09/2021, tomanifesto.gr )



Στο γεωπολιτικό κομμάτι, η Γερμανία επί Μέρκελ είναι τόσο απογοητευτική, σε βαθμό να υπονομεύει τα ίδια της τα συμφέροντα μακροπρόθεσμα. Αυτό έχει να κάνει προφανώς με την πολύ συντηρητική στάση που έχει κατά κανόνα η Γερμανία στην εξωτερική της πολιτική μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία στάση όμως είναι αντιπαραγωγική όταν παρουσιάζονται κρίσεις.

Δείτε τι έγινε στην ουκρανική κρίση του 2014, για παράδειγμα: Μέχρι τελευταία στιγμή η Γερμανία προσπαθούσε να κατευνάσει την (ενεργειακή προμηθεύτριά της) Ρωσία ρισκάροντας μοιραία την επιρροή της στα ενδιάμεσα κράτη τους, ώσπου η Ρωσία απλά προσάρτησε την Κριμαία, προκαλώντας έτσι στην Πολωνία κρίση πανικού, η οποία με τη σειρά της προκάλεσε στη Γερμανία τη συνειδητοποίηση ότι το κυριότερο συμφέρον της είναι η ακεραιότητα της Ένωσης. Μόνο τότε άρχισε η Α. Μέρκελ να συναινεί σε κυρώσεις κατά της Ρωσίας.

Εάν χρειάζεται να αλλάζουν τα σύνορα στην Ευρώπη για να ξεκαθαρίσει τις προτεραιότητές του το πιο ισχυρό μέλος της Ένωσης, ζήτω που καήκαμε…

Το χειρότερο, δε, είναι πως δεν φαίνεται να έμαθε τίποτα από αυτή την ιστορία η Μέρκελ, γιατί με τον ίδιο τρόπο που προσέγγιζε τον Πούτιν, προσεγγίζει σταθερά και τον Ερντογάν, σε σημείο να συζητά η Γερμανία με την Τουρκία για το Αιγαίο, ερήμην της χώρας στην οποία ανήκει το Αιγαίο.

Το χειροπιαστό αποτέλεσμα, μέχρι στιγμής, είναι να στέλνονται ένα σωρό ευρωπαϊκά χρήματα στην Τουρκία στο όνομα μίας πεθαμένης συμφωνίας για το μεταναστευτικό…