Εξομολογήσεις ενός δορυφόρου

Δεν γυρίζει όλη μου η ζωή γύρω από εσένα
Σου λέω…

Mην κοιτάς που σε σκέφτομαι μόλις ξυπνήσω
Είναι που θέλω να ξέρω πως είσαι καλά
Και ότι με αγαπάς όσο κι εγώ

Τώρα που ξημέρωσε μία νέα ημέρα
Δεν γυρίζει όλη μου η ζωή γύρω από εσένα
Σκέφτομαι…
Αλλά οι σκέψεις μου πλημμυρίζουν από την ύπαρξή σου
Και η ύπαρξή μου πλημμυρίζει από τη σκέψη σου

Μα δεν γυρίζει όλη μου η ζωή γύρω από σένα
Λέω στις φίλες μου…
Πάντα κοροϊδεύαμε άλλωστε τους ανθρώπους
Που βάζουν άλλους πριν από τον εαυτό τους
Και χάνονται οι ίδιοι σε αυτήν την αλύπητη, εξαρτημένη περιστροφή

Γιατί ποτέ δεν φώτισαν τον εαυτό τους
Ποτέ δεν έγιναν πλανήτες, μα ήταν πάντα
Δορυφόροι, ετερόφωτοι
Που κρύβονται γελοία πίσω από ένα:
«Δεν γυρίζει όλη μου η ζωή γύρω από εσένα»

Και μην κοιτάς που η σελίδα γέμισε
Με ένα ποίημα που αφορά εσένα…
Έτυχε θα σου πω,
για να μην παραδεχτώ, στον εαυτό μου πρώτα,
ότι είσαι ο κόσμος μου όλος

Ότι η ζωή μου, όντως, γυρίζει γύρω από σένα
Αλλά και η δική σου γύρω από μένα
Σαν δορυφόρος και πλανήτης, δύο μαγνήτες αλληλοεξαρτώμενοι
Που πάντοτε θα χρειάζονται ο ένας τον άλλο
Και ο άλλος τον έναν