Ο Πούτιν πριν λίγες μέρες εξευτέλισε on camera τον επικεφαλής της ρωσικής κατασκοπείας (άρα πολύ στενό του σύμβουλο), οπότε μιλάμε για έναν άνθρωπο που σκέφτεται και πράττει ολομόναχος. Δεν έχει κάποιον να του πει “κάπου ώπα, Βλαδίμηρε”, οκέι; Όταν τέτοιος τύπος έχει στη διάθεσή του κοτζάμ ρωσικό στρατό, δεν πρόκειται απλά μια μέρα να πει “εντάξει, ηττήθηκα, πάμε σπίτι τώρα.”
Θέλω να πω, όλη αυτή η ιστορία είναι ακόμα στην αρχή της και, γνώμη μου, το πράγμα θα χειροτερεύσει αρκετά πριν αρχίσει να καλυτερεύει. Πόσο πολύ θα χειροτερεύσει δεν ξέρω βέβαια, για αυτό δεν ξέρω ακόμα και το κόστος, αλλά, μεταξύ μας, κάπου χέστηκα αν ο Πούτιν το πληρώσει ακριβά όλο αυτό σε βάθος χρόνου κι αν η Ρωσία φτωχαίνει για τα επόμενα δέκα χρόνια.
Το τώρα και το αύριο με νοιάζουν, για αυτό και το δικό μου όριο αισιοδοξίας είναι η πεποίθησή μου πως, όσο περνούν οι μέρες με την Ουκρανία να αντιστέκεται, η Δύση προετοιμάζεται όλο και καλύτερα ( κυρίως ψυχολογικά! ) για όλα τα ενδεχόμενα. ”
